Τα ποιήματα είναι του Κώστα Υφαντή από τη ποιητική σειρά Εμπειρία Μισόφωτη, Εκδόσεις Ήρα εκδοτική, Βόλος 2012. Ο Κώστας εμπνεύστηκε την σειρά από δικές μου φωτογραφίες των εγκαταλειμμένων μεταλλείων σιδήρου της Σερίφου. Όταν μου παρουσίασε τη σειρά αισθάνθηκα ότι όφειλα να επισκεφθώ και πάλι τη Σέριφο για μια συμπληρωματική φωτογράφιση. Άρα στη πράξη έχουμε μια αμφίδρομη αλληλοεπίδραση μεταξύ έμπνευσης και δημιουργίας τόσο της φωτογραφίας, όσο και στης ποίησης.

 

Η φωτογραφία με τη στοά συσχετίζεται με το ποίημα «Σέριφος» και εκείνη με το σταυρό με τα «Σκουριασμένα ίχνη».

​

ΣΕΡΙΦΟΣ

Μέρες μαυρισμένες
σκάβουν μέσα βαθιά,
να προλάβουν τον χρόνο.
Να’ βρουν το άγνωρο φως,
εκεί που το κόκκινο
των ματιών ξεφτίζει το χρώμα
κι ο σκοτεινός ιδρώτας
χάνεται στη σκόνη.
Ανασαίνουμε σίδηρο
και σήμερα και αύριο.
Άοπνες κραυγές,
διάχυτα σκοντάφτουν
στα μεταλλεύματα του νου

και υψώνεται γοργά
από πληγή απούλωτη,
ο πόνος σου Σέριφο!

​

*

ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΙΧΝΗ
Μια χούφτα σημάδια
μαυρίζουν τον ορίζοντα.
Ό,τι απόμεινε!
Σε αφανή σκουριάζουν λήθη,
σαν το κρυφό μετάλλευμα
στο βάθος τρομαγμένου νησιού.
Ιστορούν στον άνεμο,
για συνειδήσεις σκονισμένες.
Των ανθρώπων κράζουν την δουλεία,
γιατί άνθρωπος τον άνθρωπο τελεύει.